Daha fazla gıdaya ihtiyacımız var, peki ama nereden bulacağız?
Daha fazla gıdaya ihtiyacımız var, peki ama nereden bulacağız?
Tıpkı hava ve su gibi gıda da yaşamın olmazsa olmazıdır ancak mevcut gıda kaynaklarımız tükenmek üzere. Gıda üretmek için şimdiki dünyanın 1,7 katı büyüklüğünde bir gezegenin doğal kaynaklarını şimdiden tükettiğimiz tahmin ediliyor. Tüm bu kaynaklar tüketilirken dünyada dokuz kişiden biri açlık çekiyordu ve gelişmekte olan bölgelerdeki insanların %13'ü yetersiz besleniyordu.
Küresel bir toplum olarak, 2050'ye kadar 9,5 milyara giden yaklaşık 7,5 milyar insanız. Bu sadece 2 milyar ağız daha beslenmesi sorununu ortaya koymakla kalmıyor, aynı zamanda insan diyetleri de artan refah doğrultusunda giderek daha fazla değişiyor. Sonuç olarak, mevcut küresel tarım üretiminin bu yüzyılın ortalarına kadar neredeyse iki katına çıkması gerektiği öngörüsü, uzun vadeli gıda ve besin güvenliğini bugün karşı karşıya olduğumuz en acil sorunlardan biri haline getiriyor.
Dünyanın en verimli protein üreticisi olan akuakültür yetiştiriciliği, gıda üretimi için en önemli uzun vadeli büyüme alanlarından biridir. Birleşmiş Milletler Gıda ve Tarım Örgütü'ne (FAO) göre, diğer büyük gıda sektörlerinden daha hızlı büyümeye devam ediyor ve 2030 yılına kadar insan tüketimi için mevcut balığın% 89'unu sağlaması bekleniyor. Küresel üretimin bu tarihe kadar 109 milyon tona ulaşacağı tahmin ediliyor ve 2018'e kıyasla% 32'lik bir artışı temsil ediyor (Kaynak: "Dünya Balıkçılık ve Su Ürünleri Yetiştiriciliğinin Durumu", FAO 2020).
Ayrıca, daha fazla gıda üretmek için orman kesmeye, tükenen su rezervlerinden su çıkarmaya artık devam edemeyeceğimizi veya fosil yakıt emisyonlarımızın daha da artmasına izin veremeyeceğimizi biliyoruz.
Ancak akuakültür yetiştiriciliği, arz ile artan deniz ürünleri talebi arasındaki boşluğu doldurma ve aynı zamanda ekonomik, sosyal ve çevresel hedeflere ulaşmaya yardımcı olma ve böylece FAO'nun 2030 Sürdürülebilir Kalkınma Gündemine katkıda bulunma potansiyeline sahip olsa da, kendine özgü ikilemleri de vardır. Uzun vadeli büyümesi ile ilgili olarak, tükettiği kaynaklar en büyük potansiyel sınırlayıcı unsurunu oluşturmaktadır. Nitekim, yalnızca sınırlı miktarlarda geleneksel deniz bileşenlerini sürdürülebilir bir şekilde tedarik edebilen av balıkçılığı ile su ürünleri yetiştiriciliği, gerçek bir yem hammaddesi açığı riskiyle karşı karşıya.
Dolayısıyla, bu mega eğilimler karada ve suda çiftçilik için önemli fırsatlar sunarken, ekolojik sınırlara ulaştığımızı kabul ederek, daha fazla orman kesmenin, su rezervlerini tüketmekten daha fazla su çıkarmanın veya fosilimize izin vermenin artık sürdürülebilir olmadığını da biliyoruz. Daha fazla gıda üretmek için yakıt emisyonlarının daha da artması. Gıda üretimine yaklaşımımız değişmeli. Elimizdeki doğal kaynakları korumak için ne yapabileceğimizi düşünmeliyiz ve eğer mümkünse, halihazırda onlara uygulanan baskıları hafifletmeliyiz.
Esasen, gelecekteki gıda ihtiyaçlarımızın mümkün olan en sorumlu, verimli ve güvenli yollarla karşılanması gerekiyor ve tüm ticari gıda üretim sektörlerinin bu dengeyi sağlama yükümlülüğü var, neyse ki, bunu yapmanın yolları var. Çığır açan çözümler elinizin altında. Geleceği topluca beslememizi sağlayacak yeni düşünce, yenilikler, yeni teknolojiler ve yeni hammadde bileşenleri ön plana çıkıyor.